و به بدترین شکل ممکن عذابت می‌دهند. به تو آسیب می‌زنند و تو را به تکه های کوچکی می‌شکنند و هرگز، هرگز زمان کافی برای احیا را به تو ارزانی نمی‌دارند و هر بار، درست لحظه‌ی قبل از بهبود یافتن، ماشه می‌فشارند، در حالی که مغزت را نشانه گرفته‌اند. نخواهی مُرد، با این حال، علی‌رغم تجربه نکردن خروج روح از تن مچاله‌ات، تمام درد و رنج‌هایش را چشیده‌ای. زنده خواهی ماند اما جوشش شربت مرگ را در وریدت حس خواهی کرد که چگونه نفرت و عذاب را به قلبت وارد می‌کند.
