رد
امروز می‌خوایم بریم سراغ یه دسته از اینستاگرامرهای محترم که بهشون گیر بدیم. این گونه‌ی نادر و عجیب، همونایی هستن که اگه تولدشون باشه از سه روز قبل شروع می‌کنن به روز و ساعت و ثانیه‌شماری و حتی در برخی موارد دیده شده که ریمایندر(reminder) هم کوک کردن که یه وقت سهواً یادشون نره! این دسته از عزیزان دوستانی دارن که تبریک گفتنشون با استوریه. بنابراین حیفه اگه ماه نبینیم دوستِ دوستمون چه استوری قشنگی گذاشته. دوستمون که از این امر مهم با خبره، در حقِ جانِ ناقابلمون لطف می‌کنه، منت می‌ذاره و استوری اون عزیز رو استوری می‌کنه. حالا بیاید تصور کنید که اتفاقا اون دوستِ دوستمون، دوستِ ما هم هست. هم استوریِ اصلی رو دیدید، هم استوریِ استوری رو و هم چیز دیگری به نام استوریِ استوریِ استوری! اگه می‌پرسید این یکی چیه دیگه؟چی می‌گی بلو؟؟؟ باید خدمتتون عرض کنم این جواب دوستِ دوستمون به جواب دوستمون به دوستِ دوستمونه:/
پس دوست من دوست داره با دوست من که دوست داره با دوست من دوست بشه دوست دوست؟:///
چی داشتم می‌گفتم؟... آها!
دیگه وارد این فضا نمی‌شم که شماره هاشونم داشته باشیم و همین استوری تو استوری رو در قالب استاتوس واتس‌اپشون هم ببینیم.
در ضمن خودم می‌دونم دارید زیر لب می‌گید خدا «شفاش بده».قرنطینه فشار آورده.
تا غرغرهای بعدی خدانگهدار.
حقیقتا چیز رو اعصابیه! باید بفهمیم یکی تولدشه و بعدم بفهمیم چقد همه‌ی دوستاش به یادش بودن :)) اخیرا با اینایی که مدام تو چشم ما به همسرشون اظهار محبت می‌کنن، یا برا تک‌تک اعضای خانواده‌شون تبریک تولد می‌ذارن هم دارم به مشکل می‌خورم :)) یه مشت آدم جمع شدن می‌خوان بگن دلتون بسوزه ما دوست داریم، شوهر داریم، خونواده‌ی با عشقی داریم، همه ما رو دوست دارن :))